مؤسسه‌ی‌انتشارات‌آگاه

داستان درباره‌ی پسربچه‌ای به نام جعفر است که همه او را موشو صدا می‌کنند.
وقتی موشو کودک بود، پدرش برای کار او را به همراه خود به خیابان‌ها می‌برد و تنبک می‌زد. کم‌کم موشو نیز به شغل پدر علاقمند شد و پس از مرگ پدر مشغول تنبک‌زنی در کوچه و خیابان شد و از این راه امرار معاش می‌کرد. اما مردم اغلب او را از خود می‌راندند و شغل او را مناسب نمی‌دانستند...
مرادی کرمانی در این داستان به فقر و زندگی کودکان کار می‌پردازد.