این کتاب مجموعه‌‌ی آثار، نامه‌ها و شرح حال مختصری از شیخ محمد زیدآبادی معروف به پیغمبر دزدان است که در دوران قاجار می‌زیست.
وی شخصی عیّار، فداکار و شوخ‌طبع بود که با روحیه‌ای شبیه به طلخک‌های دربار، اغلب با نامه‌هایی طنزآمیز، ظلم و جور حکّام را به آن‌ها گوشزد می‌کرد.
دلیل وی برای انتخاب لقب "پیغمبر دزدان" در ظاهر این بود که همه‌ی گروه‌ها و اصناف پیامبری برای خود دارند جز دزدان که او پیامبر آن‌ها شده بود.
درواقع وی تصمیم داشت به این شکل، طعنه‌ای به صاحبان قدرت بزند که چپاول و ظلم خود را در زیر اعتقادات پوچ خود پنهان می‌کردند و به این شکل حتی از کاسه‌ی پیرزنی نیز نمی‌گذشتند.
باستانی پاریزی با زبان شیرین و عالمانه خود این کتاب را به نگارش درآورد و آن را نخستین‌بار در سال ۱۳۲۴ به چاپ رساند و پس از آن در مدت کوتاهی به چاپ‌های متعدد رسید.