نزار قبانی برای سرودن اغلب به دو موضوع عشق و زن پناه می‌برد. دو عنصری که در مشرق زمین معمولا از تیغ سانسور به سلامت عبور نمی‌کنند.
این دفتر که درواقع آغاز شهرت و محبوبیت قبانی در ایران است، گزیده‌ای از اشعار منتخب وی است که توسط احمد پوری ترجمه شده است.
قبانی به آزادی زن معتقد است. او از عشق به عنوان عاملی برای رفتار انحصاری با زن استفاده نمی‌کند و او را نه یکی از دارایی‌هایش بلکه همدم و منبع آرامش خود می‌داند و همین مسأله باعث طرد شدن قبانی از جامعه‌اش شده است.
نمونه شعر:
"یک مرد برای عاشق شدن
به یک لحظه نیاز دارد
برای فراموش کردن
به یک عمر"