پریمو لوی در این کتاب به دوران اسارت خود در اردوگاه آشویتس می‌پردازد.
او که در سن ۲۴ سالگی در نیروهای ضد فاشیست عضویت داشت، توسط نیروهای نازی دستگیر شده و به اردوگاه کار اجباری منتقل می‌شود.
لوی در این کتاب بر خلاف بیشتر آثاری که به شکنجه‌ها و ماجراهای اردوگاه می‌پردازند، توجه خود را به هویت زندانی‌های آن‌جا معطوف می‌کند.
او وقایعی را که سبب تأثیر بر این افراد می‌شود را از نظر می‌گذارند و توضیح می‌دهد که چگونه برخی حتی هویت خود را نیز از یاد برده و انسانیت خود را در مسیر تنازع برای بقا از دست می‌دادند.