الکساندر رومانوویچ لوریا، روان‌شناس روسی در ۱۶ ژوئن ۱۹۰۲ در شهر کازان روسیه شهرکی دانشگاهی در شرق مسکو متولد شد، او در سن ۱۶ سالگی به دانشگاه کازان راه
یافت و در سن ۱۹ سالگی مدرکش را از همین دانشگاه گرفت، در دوران دانشجویی بر روی کارکرد دوره‌ی زندگی روانی کار کرد. تحقیقات اولیه‌ی او بر روی مشاهدات نظریات زیگموند فروید درباره‌ی وضعیت غیرعادی فکر و فعالیت‌های خسته‌کننده‌ی ذهن بود. مطالعات او سال‌هاست که ارزش و اعتبار خود را حفظ کرده و هنوز در تحقیقات محققان دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در سال ۱۹۲۳ مطالعات سودمندش بر روی پیش‌بینی زمان واکنش و فرایندهای فکری با توجه به بافت شغلی افراد و زمینه‌های محیطی موقعیت روان‌شناسی را در مسکو تغییر داد. لوریا خود را پیرو اندیشه‌های کارل مارکس می‌دانست. در سال ۱۹۳۰ همراه با آغاز به کار استالین در روسیه لوریا خودش را از جامعه‌ی علمی کنار کشید و به مدرسه‌ی پزشکی وارد شد جایی که زمینه‌‌ساز ارتقاء تخصصش در زمینه‌ی زبان‌پریشی بود.
در سال ۱۹۴۰ برخی خط‌شناسان به یادگیری روان‌شناسی پرداختند. اتحاد خط‌شناسان و روان‌شناسان از نظر پژوهشی مفید بود و کاربردهای کلینیکی خط‌شناسی توسعه یافت. در همین سال، الکساندر لوریا، روان‌شناس روس، استفاده از دستخط برای تعیین محل آسیب‌های مغزی را مورد مطالعه قرار داد. در سال ۱۹۵۰ دوباره به مطالعات عصب‌شناسی خود بازگشت و مطالعات گذشته‌اش را پیگیری کرد و تا پایان عمر به بررسی‌های خود در زمینه‌ی نوروسایکولوژی ادامه داد و در سال ۱۹۷۷ بر اثر عارضه‌ی قلبی درگذشت.
