نويسنده کتاب معروف «دنياي سوفي» اين بار حکايتي از خاطرات دختري را بازگو مي‌کند که سوداي ثروت اندوزي در سر دارد: «تصميم گرفته‌ام همه چيز را بازگو کنم. مي‌نويسم تا خودم را بهتر بشناسم. تلاش مي‌کنم تا حد ممکن روراست باشم. البته اين بدين معني نيست که من قابل اعتماد هستم. کسي که با هر آنچه در باره زندگي خويش مي‌نويسد، مي‌تواند خود را قابل اعتماد جا بزند، قاعدتاً حتي پيش از آن که عازم آن سفر دريايي پر مخاطره شده باشد، کشتي اش به گل نشسته و خود را به کشتن داده است.» پدرم را فقط روزهاي يکشنبه مي‌ديدم. ما به سيرک مي‌رفتيم. سيرک بد نبود، اما وقتي به خانه برمي‌گشتيم براي خودم نقشه تهيه سيرک بهتري را مي‌کشيدم. آن موقع هنوز نوشتن بلد نبودم و نقشه سيرک مورد علاقه‌ام را در ذهنم مي‌پروراندم. در اين قسمت هيچ مشکلي نبود من خود سيرک را هم در ذهنم مجسم مي‌کردم که البته فقط شامل چادر بزرگ سيرک و صندلي‌ها نمي‌شد، تمام حيوانات و دست اندرکاران اجراي برنامه را نيز مجسم مي‌کردم که چون نقاشي‌ام خوب نبود، کار سختي بود. خيلي زود و پيش از شروع مدرسه، نقاشي کشيدن را کنار گذاشتم.