الگوي ارتقاي سرمايه فرهنگي در ايران

ناشر: ققنوس

نويسنده: رضا صالحي اميري - رزيتا سپهرنيا

قطع: رقعي

نوع جلد: شوميز

زبان: فارسي

تعداد صفحات: 280

سال انتشار: 1394

نوبت چاپ: 1

وزن: 335

شابک: 9786002781079

قيمت: 17,000تومان

موجودي : 2 (جلد)

تعداد: − +

افزودن به سبد

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

درباره‌ی کتاب

درباره کتاب الگوي ارتقاي سرمايه فرهنگي در ايران اثر رضا صالحي اميري - رزيتا سپهرنيا:

اصطلاح سرمايه فرهنگي را اولين بار پي‌يربورديو (1930-2002) به ادبيات علوم اجتماعي و انساني وارد كرد. بورديو متفكري است كه موضوع نابرابري فرهنگي و اجتماعي از اهتمامات جدي او بود. بورديو سرمايه فرهنگي را به سه بخش تقسيم مي‌كند: 1-سرمايه تجسم يافته يا مجسم كه با كالبد و بدن فرد مرتبط است و به صورت مهارت و تربيت در فرد ديده مي‌شود. 2-سرمايه عينيت يافته كه به صورت كالاهاي فرهنگي چون تصاوير، كتاب‌ها، كامپيوتر و هنر بروز مي‌كند. 3-سرمايه نمادي شده كه از طريق مدارك واقعي و ديگر شواهد پايگاه فرهنگي بازنمايي مي‌شود. هرچند برخي ديگر از دانشمندان اظهار مي‌كنند سرمايه فرهنگي جزئي از سرمايه اجتماعي است و اعضاي يك اجتماع با پذيرش مبادلات فرهنگي، پيوندهاي اجتماعي را نيز توسعه مي‌دهند، اما بورديوي فرانسوي چندان قائل به اين امر نيست. آنتوني گيدنز مي‌گويد كه شيوه‌هاي گفتاري و رفتاري كودكان طبقه اجتماعي و خانوادگي فرو دست، به ويژه كودكان گروه‌هاي اقليت قومي، با شيوه‌هاي گفتاري و رفتاري مسلط در مدرسه مغاير است. اگرچه نظريات مطرح شده در زمينه سرمايه فرهنگي در جهت ايجاد تمايز و توليد نابرابري است، دانشگاه مي‌تواند شرايطي يكسان فراهم كند تا هر كسي بنابر استعداد و توانايي خود از آن بهره برد.