درباره‌ی کتاب
بايد داستان‌هاي مجموعه مهدي ربي را از نظر استراتژي به دو دسته مختلف تقسيم كرد. داستان‌هاي موفق و ناموفق. اين را از اين جهت مي‌گويم كه يك ايده‌ي مشترک در شكلهاي گوناگون اجرايي، شكلهاي مختلفي را به وجود آورده كه فاصله‌ها ميان آثار نيز از همين مسئله آمده است. اما آن ويژگي مهمي كه برخي داستان‌هاي اين كتاب را جذاب كرده است، توانايي نويسنده‌اش است در استفاده مقتصدانه از تصوير، ديالوگ و فضاهايي خالي‌اي كه اگر كمي بيشتر بر آن‌ها مكث مي‌كرد، از حالت رئاليستي‌شان خارج شده و تبديل به نوشته‌هايي استعماري سمبوليستي مي‌شدند.
فاصله كمي كه ميان رئاليسم و سمبوليسم شاعرانه وجود دارد، هوشمندانه به نفع رئاليسم مصادره شده است. هر چند نويسنده‌ي مذكور اصولاً محافظه‌كار است اما تا حدودي توانسته نسبتِ قهرمان‌هاي آثارش را با مفاهيمي مانند قدرت، جامعه و امير سياسي، آشكار كند. هر چند تم‌هاي او بافت و رنگ و لعابي عاشقانه دارند اما حاوي روندي هستند كه در آن مي‌توان ارتباط صفي اين شخصيت‌ها را با جهان ايراني پيرامون‌شان ديد. پديده‌هاي اجتماعي در داستان‌هاي كتاب حالتي دو‌گانه دارند، يا جوهر زيستي امروز جامعه در آن‌ها ديده مي‌شود يا در هيات موضوع‌هايي عاطفي ـ آسيب‌شناسانه مطرح شده‌اند. شق دوم اين روند آنچنان كارآمد نيست اما در بخش نخست مي‌توانيم تا حدودي روابط سردرگم و غيرقابل پيش‌بيني‌اي را درک كنيم كه ايده‌ي محوري ذهن نويسنده را متفاوت‌تر روايت مي‌كنند.
