محمود روح‌الامینی، متولد ۱۳۰۷ در کوهبنانِ کرمان است.
محمود روح‌الامینی مطابق سنت آن زمان تحصیل را در مکتب‌خانه آغاز کرد، سپس تحصیلات خود را در مدرسه‌ی ایرانشهر کرمان که بانی آن زرتشتیان بودند ادامه داد. تحصیل در آن زمان هرگز امری سهل‌الوصول نبود، چنانکه ایشان خود به یاد می‌آورد: ”چهار روز تمام با الاغ از ده‌مان طول کشید تا خود را به این مدرسه برسانم و برای ورود به کلاس ششم ابتدایی امتحان بدهم.
روح‌الامینی درباره‌ی دبیرستانی که در آن تحصیل می‌کرد، می‌گوید: «صبح نخستین روز که به دبیرستان ایرانشهر کرمان رفتم، آقا میرزا برزوآمیغی در صحن مدرسه روبروی در ورودی ایستاده بود، دوباره خود را معرفی کردم. دستور داد نامم را در کلاس اول متوسطه (کلاس هفت) نوشتند و راهی کلاس شدم... آقا میرزا برزوآمیغی، در هندوستان، که در آن زمان در دست انگلیس‌ها بود تحصیل و کار کرده بود و نیز انجام خدمت سربازی باعث شده بود که او با روحیه‌ای منضبط، صبح‌ها زودتر از همه بیاید و عصرها آخرین نفر باشد که مدرسه را ترک می‌کند... از ویژگی‌های مدرسه‌ی ایرانشهر این بود که هفته‌ای سه روز، بعدازظهرها و برخی سال‌ها، هر روز «آمیرزا برزو» به چوب می‌آمد. به این معنی که به کلاس‌ها می‌آمد و کسانی که در یکی از درس‌ها نمره‌ی کمتر از هفت گرفته بودند، به همان مقدار چوب به کف دستشان می‌زد، این چوب خوردن و تنبیه، بیشتر جنبه‌ی نمادین داشت.»
محمود روح‌الامینی تا کلاس سوم دوره‌ی متوسطه را در مدرسه‌ی ایرانشهر کرمان به تحصیل پرداخت و پس از آن به تنها دبیرستان کرمان رفت و تا کلاس پنجم متوسطه را در این دبیرستان به تحصیل پرداخت. آنگاه برای ادامه تحصیل در کلاس ششم در سال ۱۳۲۸ به دبیرستان دارالفنون تهران مهاجرت کرد. در آن دوره کلاس‌های ششم دبیرستان تنها در آن دبیرستان برگزار می‌شد.
پس از پایان دوره‌ی دبیرستان، تحصیلات خود را در سال ۱۳۳۱ در دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۳۴ لیسانس زبان و ادبیات فارسی گرفت. در دوران تحصیل خود در این مقطع توانست از محضر اساتید بزرگی چون دکتر محمد محمدی، استاد پورداوود، دکتر صادق کیا، دکتر حسین خطیبی، بدیع‌الزمان فروزانفر، دکتر محمد معین، پرویز ناتل خانلری، احسان یارشاطر و عبدالعظیم قریب بهره‌مندشود. روح‌الامینی پس از دریافت لیسانس ادبیات فارسی به عنوان معلم رهسپار شهر آمل شد و سه سال در آن شهر به تدریس پرداخت. پس از حضور سه ساله در آمل، سال ۱۳۳۷ به تهران بازگشت و این بار در دارالفنون مشغول تدریس شد. دو سال از تدریس او در دارالفنون نگذشته بود که مؤسسه‌ی مطالعات و تحقیقات اجتماعی تأسیس شد و او به این مؤسسه پیوست و ضمن شاگردی غلامحسین صدیقی (بنیانگذار علم جامعه‌شناسی در ایران) در سال ۱۳۳۹ فوق لیسانس علوم اجتماعی خود را از مؤسسه‌ی مطالعات و تحقیقات اجتماعی گرفت و در همان سال برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. محمود روح‌الامینی سال ۱۳۴۷ با ارائه‌ی رساله‌ی دکتری خود تحت عنوان «تمدن سنتی گوسفند در میان عشایر فارس» تحت نظر آندره لوروا گوران موفق به اخذ مدرک دکتری مردم‌شناسی از دانشگاه سوربن فرانسه شد.
او از سال ۱۳۴۶ به عنوان پژوهشگر در مرکز تحقیقات علمی فرانسه(C.N.R.S) مشغول به کار شد که این همکاری تا سال ۱۳۴۷ ادامه یافت. روح‌الامینی علاوه بر تدریس، فعالیت‌های بسیاری را در گسترش دانش انسان‌شناسی در ایران به انجام رساند که از جمله‌ی این فعالیت‌ها می‌توان به راه‌اندازی و تنظیم موزه‌ی مردم‌شناسی در کاخ گلستان به سال ۱۳۵۱، راه‌اندازی موزه‌ی حمام گنج‌علیخان کرمان و اقدام در جهت نگهداری باغ نگارستان اشاره کرد. از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۸ استاد میهمان دانشگاهAix فرانسه بود. روح‌الامینی در سال ۱۳۷۹ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. محمود روح‌الامینی در دومین همایش چهره‌های ماندگار چهر‌ه‌ی ماندگار در رشته‌ی مردم‌شناسی معرفی شد.
