درباره‌ی کتاب

«سنت روشن‌فكری در غرب» را دو تن نوشته‌اند كه یكی از آنان تاریخ‌نویسی روشن‌فكر است با احاطه‌ی كامل بر ادبیات و فلسفه (برونوفسكی) و دیگری ریاضی‌دانی علاقه‌مند به فلسفه‌ی علم و ادبیات (مازلیش). آنان سیر تكامل اندیشه‌ها را از دوره‌ی رنسانس تا آغاز قرن ۱۹ پی گرفته‌اند و تاریخ تفكر غرب را به گسترده‌ترین معنایش دنبال كرده‌اند، یعنی فقط به رشته‌ای خاص مثل سیاست یا فلسفه نپرداخته‌اند، بلكه با توجه به بستر تاریخی و اقتصادی و علمی بروز اندیشه‌ها را بررسی كرده‌اند.

این كتاب سه بخش دارد:

۱ . «دنیای رو به توسعه»، از لئوناردو تا عصر الیزابت؛ در این دوره رنسانس، اصلاح دین و علم و صنعت رخ می‌دهد.

۲ . «عصر مخالفت منطقی»، از كرامول تا روسو؛ عصری كه از نخستین انقلاب مهم در دنیا یعنی مقاومت در برابر چارلز اول آغاز می‌شود و تا حدود ۱۷۶۰ ادامه می‌یابد. در این بخش جنبش ابراز مخالفت شدید پیرایشگران (پیوریتن‌ها) و سپس گروه‌های مخالف كلیسای رسمی بررسی شده است.

۳ . «انقلاب‌های بزرگ»، از آدام اسمیت تا هگل؛ در این بخش آن‌چه در جامعه‌ی ما نشانه‌ی مدرن بودن است نمایان می‌شود.