دربارهی کتاب
در اين کتاب، آقاي نراقي موفق شده است. به يمن مصاحباتي که تا مرحله نهايي خود پيش رفته است. با هنري که خاص اوست. شاه را عريان در شرايط واقعي زندگياش، در پريشاني و آشفتگياش ترسيم کند. و بدين ترتيب شاه به دور از زيور و تجمل بزرگتر به نظر ميرسد... کساني که احسان نراقي را ميشناسند ميدانند تا چه حد ظرافت فکري به او شجاعت انتقاد ميدهد بدون اينکه به بياعتبار کردن موضوع بينجامد. به او اجازه بازشناسي ضعفهاي انسان را ميدهد. بيآنکه آنها را به تحقير تبديل کند. و نيز به او اجازه به تصوير کشيدن وقايع را ميدهد بدون اينکه به وسيله ايدئولوژيسازي که پيچيدگيهاي روحيه انساني و کارداني سياسي را ضعيف ميکند گرفتار شود. هنگامي که احسان نراقي در بند انقلابيون اسير بود. مسلماً براي او سخت بود که از مواضع و ايدههايش دفاع کند. چرا که او از مدل ليبرال آمريکاي شمالي انتقاد کرده بود و با کمونيسم نيز به سختي برخورد کرده بود و در نتيجه مينويسد: »روشنفکران مارکسيست مرا مزاحم ميدانستند و اسلاميها هم عليرغم اينکه از تحليلهاي من استفاده ميکردند، اصلاحطلبي و عدم موافقتم با تندرويهايشان را نميپسنديدند.« او در اين کتاب صفحات تحسينآميزي از اسارتش رقم ميزند. او اسارت را به يک آزمايشگاه انساني واقعي بدل ميسازد و در آن به انسانها با توجهي دلسوزانه مينگرد و فعاليت سياسي گذشته آنها را از خلال انگيزههاي روحيشان تحليل ميکند و اين چيزي است که رفتار و کردار آنها را به خوبي قابل درک ميکند. از مقدمه فدريکو مايور بر اين کتاب